Film Değerlendirmeleri

Prot (Kevin Spacey) akıl hastanesinde yatan bir hasta, dünyaya başka bir gezegenden geldiğini ve insan olmadığını söylüyor. Durum çözülemeyince psikiyatrist Dr. Mark Powell'ın (Jeff Bridges) çalıştığı hastaneye gönderiliyor. Dr. Powell, Prot'a yardımcı olmaya çalışıyor, onunla her gün konuşuyor ve sorunun ne olduğunu anlamaya çalışıyor. Tabi zaman geçtikçe Prot'un ne kadar inandırıcı olduğunu görüyor ve yaşanan garip olaylarla birlikte şüpheye düşüyor.

Aradan geçen bir 9 yıl daha… Bu kez aynı hatayı yapmayan Jesse ve Celine'nin artık birlikte olduklarını görüyoruz. Tabi geçmişleri, hesaplaşmaları, farklı insanlardan arta kalan hatıraları ve gelecek endişeleri ve kızlarıyla beraber. Hayatın her daim gençken olmasını istedikleri kadar berrak olmadığından artık eminler, peki ya birbirleri için artık ne düşünmekteler?

1995 yılında, bir tren yolculuğu sırasında tesadüfen başlayan ve tüm samimiyetiyle insanı sarıp sarmalayan hikâyemizde ikinci perde… Aradan 9 yıl geçmiştir. Jesse, Celine'le gün doğana dek süren macerasını kitaplaştırmış ve yazarlığa adım atmıştır. Bu kitap ve Paris'te bir öğle vakti düzenlediği bir imza günü, Paris'te yaşayan Celine'yi yeniden onun ayağına getirir. Birbirlerinden uzak geçen 9 yılı, değişen düşüncelerini, keşkeleri, iyi kileri konuşmak için bu kez gün batımına kadar vakitleri vardır.

Sinema dünyası bugüne değin vampir ırkının ekmeğini fazlasıyla yedi ama bu sefer ekmeğin diğer yüzünü çeviren bir film var karşımızda. What We Do in The Shadows, Yeni Zelanda yapımı bir komedi filmi. Film, aynı evi paylaşan ve yaşları değişen dört vampir Viago, Vladislav Deacon ve Peter'ın gündelik hayatlarını ele alan bir mockumentary.

Yıl 2092. İnsanlar teknolojide çok ilerlemişler. Ölümsüzlüğün sırrını sonsuz hücre yenilemesiyle bulmuşlar. Dünyada ölümlü olan tek bir kişi var o da Mr. Nobody (Jared Leto). Bay Nobody hafıza sorunu yaşıyor. 117 yaşında olmasına rağmen 34 yaşında olduğunu ve 2009 yılında olduğunu düşünüyor. O geçmişini bir gazeteciye anlatırken biz de hafızasında bir yolculuğa çıkıyoruz.

Yıllardır karşıma çıkar bu film… Afişte kullanılan sıcak tondaki renklerin abartısı bana kasvet basmasına sebep olur, koşarak kaçardım. Gişe kaygılı leş bir duygu seli izleyeceğime nedense emindim. Ben romantik film izledikten sonra ya mest olur ya da çok ağır küfrederim. Duygu sömürüsüne en müsait film türü budur çünkü, sadece iki karakterle salya sümük hâle getirebilirsiniz insanları. İnsanların bam teline bastığınızda, işin nitelik boyutuna olan dikkatleri dağılır, un ufak olur. Onları kolayca avucunuzun içine alabilecek kıvama getirirsiniz.