Richard Linklater'ın efsanevi Before Serisi aynı anda bir videoda bir araya gelirse sizce nasıl olur? Ethan Hawke, Julie Delpy ve o müzikler…

Aradan geçen bir 9 yıl daha… Bu kez aynı hatayı yapmayan Jesse ve Celine'nin artık birlikte olduklarını görüyoruz. Tabi geçmişleri, hesaplaşmaları, farklı insanlardan arta kalan hatıraları ve gelecek endişeleri ve kızlarıyla beraber. Hayatın her daim gençken olmasını istedikleri kadar berrak olmadığından artık eminler, peki ya birbirleri için artık ne düşünmekteler?

1995 yılında, bir tren yolculuğu sırasında tesadüfen başlayan ve tüm samimiyetiyle insanı sarıp sarmalayan hikâyemizde ikinci perde… Aradan 9 yıl geçmiştir. Jesse, Celine'le gün doğana dek süren macerasını kitaplaştırmış ve yazarlığa adım atmıştır. Bu kitap ve Paris'te bir öğle vakti düzenlediği bir imza günü, Paris'te yaşayan Celine'yi yeniden onun ayağına getirir. Birbirlerinden uzak geçen 9 yılı, değişen düşüncelerini, keşkeleri, iyi kileri konuşmak için bu kez gün batımına kadar vakitleri vardır.

Yıllardır karşıma çıkar bu film… Afişte kullanılan sıcak tondaki renklerin abartısı bana kasvet basmasına sebep olur, koşarak kaçardım. Gişe kaygılı leş bir duygu seli izleyeceğime nedense emindim. Ben romantik film izledikten sonra ya mest olur ya da çok ağır küfrederim. Duygu sömürüsüne en müsait film türü budur çünkü, sadece iki karakterle salya sümük hâle getirebilirsiniz insanları. İnsanların bam teline bastığınızda, işin nitelik boyutuna olan dikkatleri dağılır, un ufak olur. Onları kolayca avucunuzun içine alabilecek kıvama getirirsiniz.